هر روز اونا رو می بینیم: در تیتر اخبار رسانه ها، در پیامای تبلیغات، در شوهای تلویزیونی، در تریلر فیلما و البته در درون خود فیلما. زندگی یه بازیگر بیشتر از زندگی هر شخص دیگری در صنعت فیلم سازی در برابر دید همه مردم قرار میگیره و این از حضور دائمی اونا در برابر دوربین ناشی می شه.
و در حالی که همه اونا دارای سطحی از استعداد بازیگری هستن، بالاتر رفتن از یه بازی معمولی به یه بازیگر خبره و بسیار کاربلد نیاز داره.
این بازیگران رو روش اکتورها یا بازیگرانی که با سبک روش اکتینگ واسه نقش خود آماده می شن می گن.
این بازیگران به مدت طولانی در درون نقش خود باقی می مانند، مقدار خیلی از وزن خود رو کاهش میدن یا برعکس به وزن خود اضافه می کنن تا واسه نقشی خاص مناسب باشن. اما بعضی از اونا حتی زندگی شخصی خود رو هم به کلی تغییر میدن تا واسه نقش خود در فیلم آماده شن. سبک بازیگری روش اکتینگ واسه خیلی از بازیگران امروزی یه اولویت به حساب نمیاد.
دلیل این اینه که واسه وارد شدن کامل به شخصیت و بازی روش اکتینگ تلاش و تعهد بسیار زیادی لازم است که بعضی وقتا می تونه به روح و جسم بازیگر صدمات جبران ناپذیری وارد کنه.
بعضی بازیگران سبک روش اکتینگ هفته ها، ماه ها و یا حتی چند سال وقت صرف آماده سازی خود واسه یه نقش خاص می کنن.
باور این که اینجور بازیگرانی این مقدار از انرژی و تعهد رو دارن بسیار سخته چون در واقع واسه اینجور کاری باید زندگی شخصی شون رو کلا تغییر بدن. اما این تعهد به سبک روش اکتینگ تا چه مقدار می تونه پیش بره؟ تا چه مقدار پیش رفتن در این بخش قبول کردنیه؟ باید از این سبک تعریف کرد یا اونو به باد انتقاد گرفت. قبلاً هم در مقاله هایی در این رسانه به این موضوع پراختیم اما در این مطلب می خوایم شما رو یه مرحله جلوتر برده و با بازیگرانی آشنا کنیم که نه فقط در مقاله های قبل به اونا اشاره نشده (در بیشتر موارد) بلکه سبک روش اکتینگ رو در مقیاسی بزرگ تر به نمایش گذاشته ان.
۱۰- جیم کری در «آدم در ماه»
فیلم «آدم در ماه» (Man on the Moon) به کارگردانی میلوش فورمن داستان اندی کافمن فقید رو روایت می کنه که در روزگار خود یکی از عجیب ترین و جنجالی ترین کمدینا بود. کافمن در سبک خاصی از نمایشای کمدی مهارت داشت و جیم کری هم در اجرای نقش اون کاری خیره کننده انجام داد طوری که میشه بازی اون در نقش کافمن رو یکی از بهترین نقش آفرینیای تاریخ سینما به حساب آورد. از صدا گرفته تا حالات و ژستای عجیب و غریب، تا حس کلی عجیب و غریب بودن، جیم کری تجلی فیزیکی واقعی کافمن بود و شاید حتی بیشتر از اون.
شاید به همون سبکی که کافمن همکاران خود رو آزار می داد، کری هم در طول بازی در این فیلم، همبازی هاش رو شکنجه می داد. ایشون اونقدر در نقش خود فرو رفته بود که حتی بین برداشتا هم از شخصیت کافمن خارج نمی شد.
ایشون در تموم طول ساخت فیلم ترجیح داد که در نقش کافمن بمونه طوری که باعث عاصی شدن خیلی از اعضای تیم سازنده سریال شده بود. ایشون در آخر به خاطر بازی خود در این نقش مورد تعریف منتقدان قرار گرفته و جایزه گلدن گلوب رو با خود به خونه برد.
۹- هیث لجر در «شوالیه تاریکی»
در رده نهم این فهرست بهترین و محبوب ترین جوکر تموم دوران قرار داره که نقش فراموش نشدنی اونو هیث لجر فقید در سال ۲۰۰۸ در فیلم «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) بازی کرد.
جک نیکلسون حتی در آخر شرارت و شیطان صفتی خود هم به پای نسخه لجر از جوکر نمی رسه. با حرکات بسیار خونسردانه، صورت دلقکی با رنگ سفید، خنده های ترسناک با تُن بالا و تموم چیزایی که تو یه فرد دیوونه و جامعه جنگ میشه دید، بسیاری حتی نمی دونستن که لجر نقش این شخصیت رو بازی می کنه.
وقتی به این فیلم نگاه می کنیم شخصیت جوکر اولین چیزیه که به ذهن می رسه هر چند نقش مقابل اونو هم کریستین بیل با مهارت و زیبایی خاصی بازی کرده بود. هیث لجر به خاطر آماده شدن واسه این نقش حدود یه ماه خود رو در اتاق یه هتل حبس کرد و صداهایی جور واجور رو امتحان می کرد، حتی خود رو جوکر فرض کرده و خاطرات خود در این مدت رو به رشته تحریر درآورد. همونطور که میدونید، مدت کوتاهی بعد از تموم شدن فیلم برداریا، لجر به دلیل سوء مصرف داروهایی که واسه ایشون تجویز شده بود جانش رو از دست داد.
این که مرگ اون با فرو رفتن در نقش جوکر در رابطه بوده رو نمیشه خیلی زیادً تایید یا منکر شد اما میشه دید که ایشون در این نقش منفی گم شده بود. شاید همونطور که فردریش نیچه گفته، لجر کمی زیادتر از اندازه به انتهای چاله نابودی خیره شده بود و بدیش اینه این مغاک هم مستقیم به اون نگاه کرد و در آخر جانش رو گرفت. ناراحت کننده س چون لجر هنوز بسیار جوون بود و می تونستیم واسه ده ها از هنرنماییش در میدون سینما لذت ببریم.
۸- رابرت دنیرو در «تنگه وحشت»
در بازسازی فیلمی با عنوان «تنگه وحشت» (Cape Fear)، رابرت دنیرو در یکی از تاریک ترین و خشن ترین نقش هاش فرو رفت. ایشون در فیلم مارتین اسکورسیزی نقش مکس کدی رو بازی می کنه، مردی که واسه انتقام از وکیلی برمیگرده که ۱۵ سال پیش عمداً باعث شده ایشون در دادگاه محکوم شده و قسمت بزرگی از زندگی خود رو در زندان سختی بکشه. دنیرو در این نقش عصبانی، شیطانی و واقعا ترسناک ظاهر می شه و لحن کشدار و آهسته صحبت کردن جنوبی اش بر ترسناکی شخصیت هم اضافه می کنه.
دنیرو که خود از بازیگران سبک روش اکتینگه، واسه این که بیشتر در این نقش فرو بره واقعا از دید فیزیکی خود رو از این رو به اونو ساخت.
اون بدن خود رو با مقادیر زیادی تتو تزیین کرد، بدن خود رو از آب محروم کرد تا عضلات خشکی در بدن اون شکل بگیرن و تو یه نمونه تعهد مطلق به شخصیت، حتی ۵٫۰۰۰ دلار به یه دندانپزشک پرداخت کرد تا دندانش رو نامرتب و ساییده شده سازه. در آخر اون تونست واسه این نقش جوایز زیادی دریافت کرده و مورد تشویق منتقدان قرار بگیره.
شاید تنها چند هفته مسواک نزدن می تونست دندونای دنیرو رو به شکل دلخواه مورد نظر کارگردان واسه بازی در این نقش دربیاورد یا حتی می شد از دندونای مصنوعی استفاده کرد اما ً این کارا واسه رابرت دنیرو کافی نبود.
۷- مت دیمون در «جربزه در زیر آتیش»
در سال ۱۹۹۶، وقتی که فیلم «جربزه در زیر آتیش» (Courage Under Fire) منتشر شد، مت دیمون هنوز بازیگری شناخته نشده به حساب می رفت. در این فیلم، سرهنگ ناتانیل سرلینگ (دنزل واشنگتن) ماموریت پیدا می کنه که در مورد مرگ کارن والدن (مگ رایان) و این موضوع که اون لیاقت دریافت مدال جربزه رو داره یا نه تحقیق کنه.
یه سرباز خاص به نام ایلاریو (مت دیمون) از مسافران هلی کوپتری بوده که والدن در اون حضور داشته.
چند سال بعد، ایشون شدیدا از واسه مرگ دلخراش والدن که در آخر واقعیت اون معلوم می شه احساس گناه می کنه.
شخصیت دیمون حالا شدیدا درگیر مصرف مواد مخدر شده و اون شدیدا وزنش رو از دست داده. براساس گزارشا، دیمون بیشتر از ۴۰ پوند (بیشتر از ۱۸ کیلوگرم) از وزن خود رو واسه اجرای این نقش کم کرد و تموم این کار رو فقط واسه بازی در دو صحنه از فیلم انجام داد که کمتر از ۲۰ دقیقه به طول می رسید. هر چند باید سبک روش اکتینگ عجیب اون در این فیلم رو ستود اما سوال اینه که دست زدن به اینجور کاری غیر قابل تحمل واسه اجرای این نقش کوتاه و فرعی لازم بوده یا خیر؟
البته این کاهش وزن باعث شد که استیون اسپیلبرگ ایشون رو به خاطر لاغری بیشتر از حدش واسه بازی در نقشی اصلی در فیلم «نجات سرباز رایان» ندیده گرفته و نقشی کمتر مهم رو به اون واگذار کنه.
بعد از اون نوبت به فیلم «ویل هانتینگ خوب» رسید که مشهور شدن دیمون رو به دنبال داشت.
۶- داستین هافمن در «دونده ماراتن»
داستین هافمن در یکی از اولین سالای بازیگری خود در فیلم «دونده ماراتن» (Marathon Man) نقش مردی به نام بیب رو بازی می کنه که در دنیایی پر از گنگستر و جنایتکار گرفتار شده که به ظن سرقت مقداری الماس قصد کشتن اون و برادرش رو دارن. اون یه دونده ماراتن هم هست، قابلیتی که در خیلی از لحظات فیلم جون اونو از مرگ نجات میده. واسه بازی کردن در این نقش، هافمن نزدیک به ۱۵ پوند (حدود ۷ کیلوگرم) از وزن خود رو با روزی دستکم ۴ مایل (۶٫۵ کیلومتر) دویدن کم کرد.
در صحنه هایی که به نظر می رسه اون در اثر دویدن دراز مدت توان نفس کشیدن نداره، هافمن قبل از هر برداشت دستکم نیم مایل می دوید تا به شرایط مورد نظر برسه. مشهوره که لارنس اولیویه که در فیلم نقش دندانپزشک شرور داستان رو بازی می کنه از سبک روش اکتینگ هافمن انتقاد کرده و به اون اینجور گفته:” بهتر نیس کمی بازیگری رو امتحان کنی؟ خیلی راحت تره”.
هر چند بعدا مشخص شد که این نقل قول دستکم به طور کامل اینطور نبوده اما بازم به این نکته دلالت داره که هافمن تعهد خاصی به نقش در این فیلم داشته.
در روزگاری که اینجور زیاده رویا و سخت گیریایی در دنیای بازیگری عادی نبود، «دونده ماراتن» نشونه ای از بازیای سبک روش اکتینگ در آینده ای نزدیک بود.
ادامه داره…
رژیم غذایی سخت و باورنکردنی بعضی از بازیگران مرد هالیوود
ترسناک ترین روشی که بازیگران واسه فرو رفتن در نقشای خود انتخاب کردن
بازیگران مطرحی که واسه یه نقش خاص جانشون رو به خطر انداختن
نقشای ترسناکی که صدمات جسمی و روحی جبران ناپذیری به بازیگران وارد کردن [قسمت اول]
