اما تجربه دنیای امروز نشان داد که نوآوری­های مهم و پیشرفت­های تکنولوژیکی در سازمان­ها و شرکت­های بزرگ اتفاق نخواهد افتاد(بافنده زنده و همکاران، 1389) به عبارت دیگر، نوآوری در شرکت­های کوچک و کارآفرین محور، جسورانه­تر از نوآوری­های شرکت­های بزرگ است(بومول و همکاران، 2007) به طوری که نرخ نوآوری در شرکت­های کوچک بر اساس هر کارمند 50% بیشتر از شرکت­های بزرگ عنوان شده است(بارت، 1996).  اما این که چرا این نوآوری­های بزرگ توسط این شرکت­ها انجام می­شود را می­توان یا در پاداش­های روحی- روانی که این کار نصیب کارآفرین می­کند، یافت(بومول و همکاران، 2007) و یا در میزان مشارکت کارکنان این شرکت­ها دانست. زیرا نوآوری در شرکت­های بزرگ تنها به عهده یک گروه(تحقیق و توسعه) اتفاق می­افتد، درحالی­که در سازمان­های کارآفرین محور، به عهده همه کارکنان است(حاجی زاده، 1388؛ وینکرو همکاران، 2008). بنابراین شرکت­های کوچک و متوسط به عنوان سردمداران نوآوری به حساب می­آیند.

به طور کلی مقوله نوآوری در تکنولوژی، فرایند محصول، سیستم­های اداری و کارکنان خلاصه می­شود(الوانی، 1384؛ زهرا و همکاران، 2009؛ حاجی زاده، 1388).

اما تاکید نوآوری در ابتدا، هم از نقطه نظر اقتصادی و هم کارآفرینی سازمانی در شرکت­های کوچک و متوسط، به علت داشتن بازارهای کوچک و همچنین اهمیت سرعت تغییرات بر روی NPD(توسعه محصول جدید) متمرکز بوده است(بارت، 1996، لی، لیو، ژاو[1]، 2006). لذا محققان تکنولوژی را جوهره اصلی بعد نوآوری عنوان می­کنند؛ زیرا از طریق توسعه یا خرید تکنولوژی­های جدید است که می توان محصول یا خدمات جدید را توسعه پیدا داد(وینکر و همکاران، 2008).

این در حالی است که امروزه نوآوری­ها بر روی بازار تمرکز دارد(بارت، 1996) و نوآوری در فرایندها و سیستم­های اداری به نوآوری­های محصول ترجیح داده می­شوند(دس و همکاران، 2003).

محققان نوآوری ها را از لحاظ منشا به دو دسته تقسیم بندی می کنند؛

• نوآوري پيوسته؛ که از استانداردهاي موجود در بازار پيروي می­كند و مي­تواند يكي از چالش­هاي مهم بازار كنوني كه ايجاد ارتباط بين فناوري­هاي جديد و بازار موجود است را پوشش دهد. این نوع نوآوري، نگرشی تصاعدي است که در قالب زيربناهاي موجود ارائه مي­شود. این نوآوری­ها از طریق اطلاعات موجود در بازار نشات گرفته و با استانداردهاي بازار مغايرتي ندارند. در واقع نوآوري پيوسته، بهبود مستمر در محصولات موجود در بازار با نگرشي هم­گرا است و مي­تواند نيازهايی آشكار مشتريان را در آينده با استفاده از ساختار صنعتي و رقابتي موجود تامين كند(مرتضایی، 1387).
• نوآوري ناپيوسته؛ که ساختارشكن است، از استانداردهاي بازار پيروي نمي­كند و با تفكرات واگرا باعث مي­شود اتومبيلي كه در جاده است از جاده كنده و در دريا شناور شود. نوآوري ناپيوسته با ميزان دانایي و خردورزي افراد و شركت­هاي حرفه­اي در ارتباط است(مرتضایی، 1387). در واقع اين همان ساختارشكني و خروج از استانداردهاي موجود در بازار است(البته خروج از استاندارد موجود به معناي نبود استاندارد نيست بلكه ورود به استانداردهاي جديد است)(مرتضایی، 1387).

                تجدید استراتژیک

کارآفرینان معمولا به تغییر، به عنوان یک پدیده طبیعی می­نگرند(شهرکی­پور و همکاران، 1389؛ کریستین، 2004) و از آن به عنوان یک فرصت استفاده می­کنند؛ لذا اصولا در جستجوی آن می­باشند(شهرکی و همکاران، 1389). این تغییرات در سازمان ها و در قالب کارآفرینی سازمانی به کمک تجدید استراتژیک صورت می­گیرد(دس و همکاران ، 2003؛ زهرا، 1996).

شارما و کریسما(1999) تجدید استراتژیک را تلاش­های کارآفرینانه سازمانی که  منجر به تغییرات قابل توجه در کسب و کار سازمان، سطح ساختار و یا استراتژی سازمانی می­شود، تعریف می­کنند.

زهرا(1996 و 2006) نیز آن را به بعضی رفتارهای شرکت از قبیل تغییر ساختار شرکت، احیای عملیات، تغییر در حوزه کسب و کار یا تغییر در رویکرد رقابتی­شان تعریف و مرتبط می­داند که شرکت باید از آن برای ایجاد ظرفیت های جدید بهره بگیرد.

کوین و میلز(1999) نیز مدعی شدند که کارآفرینی سازمانی یک گرایش استراتژیک است که شامل بازیابی و احیای محصول، فرایند، خدمات و استراتژی های حیاتی یا تمامی سازمان است.

اما محققان در جواب این که چرا این بُعد نیز در بسیاری از مدل­های کارآفرینی سازمانی بکارگرفته شده است، دو دلیل را بیان کرده اند:

اولا؛ آن­ها این تغییرات را برای حمایت و تشویق جریان دائمی معرفی محصول در بازارهای فعلی­شان به کار می­گیرند و همچنین آن را برای نفوذ محصولات موجود در بازارای جدید، توسعه می­دهند(کوین، میلز، 1999)؛ به طوری­که شرکت­ها با آگاهی از چرخه عمر محصول، اغلب استراتژی­های محصول­شان را حول مزیت­هایی که مرتبط با این چرخه آن­هاست، طرح ریزی می­کنند(دس و همکاران، 2003).

[1] . Li, Liu & Zhao